من

هیچوقت کسی به ما نگفت چکار کنیم.هیچکس یادمان نداد چطور ناز کنیم.عشوه بیاییم.چطور این بازی لعنتی با دست پس بزن با پا پیش بکش را پیش ببریم.هیچ کس یادمان نداد حتی چطور خط چشم بکشیم بدون اینکه نصف پلکمان را سیا ه کنیم. و ریملمان را چجور بزنیم که گلوله گلوله نشود روی مژه هایمان .یادمان ندادند بخندیم بی اینکه زبان کوچکمان با مردم سلام علیک کند. یادمان ندادند وارد یک جرو بحث معمولی بشویم با آدمها ..که حقمان را بخواهیم.که پول کاری را که کرده ایم بخواهیم…که همه اش دت به عصا رفتار نکنیم تا همه را از خودمان راضی نگه داریم..یادمان ندادند چطور مردی را که دوست داریم دنبال خودمان بکشیم و هی عاشق و عاشق ترش کنیم. یادمان ندادند چجوربه غیر مستقیم ترین شیوه ممکن ، یک جوری که فکر کند خودش تصمیم گرفته وادارش کنیم باهامان ازدواج کند. تازه چیز های عمیق تری هم هست … چیزهایی که درد دارد گفتنشان ..چیزهایی که گفتنشان به خودم هم درد دارد.یادمان ندادند خودمان را دست بالا بگیریم تا برایمان احترام قائل باشند.نه فقط طرف مقابل..خیلی ها .. من عادت دارم خودم را تحقیر کنم.خودم را دست پایین بگیرم.خودم را مسخره کنم.شاید به خاطر اینکه میترسم موفق بودن باعث بشود تنها بمانم. من یاد نگرفته ام خودم را دوست داشته باشم.نه من..خیلی از ماها..توی خانواده یادمان نداده اند چه جور دوست داشته بشویم…اما من به همین بسنده نمیکنم.من مدام خودم را تحقیر میکنم.مدام به مدرکم..به سطح زبانم..به سوادم ، به قیلافه ام میخندم. مدام حکایت هایی درباره خنگی و دست و پا چلفتی بودن خودم در چنته دارم.مدام همه موفقیت هایم را به خوش شانسی ربط می دهم.هر کسی توی هر بحثی هر حرفی بزند من کوتاه میایم. حتی اگر بدانم حرف طرف اشتباه است …فقط میخواهم دوستی هایم را نگه دارم.می ترسم از وارد بحث شدن با آدم ها ..میترسم ازاحترام قائل بودن برای خودم. حالم خوبست.اما ادم وقتهایی که حالش خوبست دقیقا باید این چالش ها را با خودش حل کند.گفتن این چیز ها خیلی درد دارد.خیلی اعتراف دردناکیست وقتی همه از من تصویر یک زن با اعتماد به نفس را دارند .می شود وانمود کنم که انچه ار بیرون میبینید درست است.که من واقعا آن زن با اعتماد به نفس و موفقه هستم…اما حقیقت اینست که درون من یک دختر بچه تنهاست که از بس از دوست داشته نشدن میترسد واینقدر خودش را لایق دوست داشته شدن نمیداند که محبت را گدایی میکند ..از هرکسی… دلم میخواهد ازاد باشم.دلم میخواهد غرورم عمیق و واقعی باشد.دلم میخواهد اینقدر دلم نلرزد از اینکه کسی دوستم نداشته باشد.دلم میخواهد کمی رها تر باشم.به خودم اعتماد کنم …امشب دلم میخواهد یکعالمه..یکعالمه بزرگ بشوم.